Naaldwijk heeft iets magisch. Zo vlug als een Maassluizer Westerlee gepasseerd is, ziet hij alles een stuk helderder. Wat een verlichting. En dan die kleuren, wit, blauw-wit, lichtgeel en donkergeel. In de verte een grote letter M. Iedere wereldstad heeft een Mac Donald en net voorbij de rotonde aan de Monnikenlaan ligt de bouledrome van Westlandia 87. Wow, net een schoolreis.
De meeste spelers van Allez Tirer waren al om 18.55 uur aanwezig. Eerst koffie met overheerlijke ontbijtkoek naar binnen werken en dan de banen verkennen. Keihard, weinig grind en niet “ beregend”. Oei, hoorde je menigeen zuchten.
Chris heette ons welkom en het leek of hij wilde vragen waar Kees Dekker was. Tja, die zit samen met Annemiek gelukkig nog op Curacao en had ook daar weer een familielid ontdekt. Niet te geloven!
Geert speelde weer met Riet en deze keer hield ze wijselijk haar mond. Niks geen praatjes van hoe mooi hij schoot of plaatste. Riet geeft vaker het gooien en ook de spelers cijfers. Geert kreeg voor de hele avond een dikke 7. Hij zou eens moeten weten wat Ben thuis scoort. Eén partij gewonnen en 1 op het allerlaatste moment verloren. Goed gespeeld hoor.
Sjaan was als een kind zo blij dat ze na lange tijd weer samen met Hélène kon gooien. Ze had het echt gemist. Wat een vechtlust en passie. De mannen van Westlandia vielen als een blok voor de kunsten van deze dames. Tijdens het gooien werden er allerlei spelregels besproken en er werd amicaal gekletst. Twee gewonnen partijen deze keer. Mooi resultaat.
Ben en Constantijn begonnen ijzersterk maar moesten toch in de derde partij het onderspit delven. Pia en Bram waren oppermachtig en droogden de twee met 13-1 af. Ben was blij dat de partij snel afgelopen was. Pfffff wat had hij een last van broekhoest. Wat hij nooit doet, deed hij nu. Stiekem een wind laten en dan vlug naar de overkant van het terrein lopen. Die spruitjes van Riet kostten hem de overwinning. Hij moest vaker door het leesgedeelte van zijn bril kijken en tja…dan mag je in je handen knijpen als je nog een punt cadeau krijgt. Gelukkig hebben Bram en Pia niks geroken. De ventilatie werkte optimaal of het zijn zulke aardige personen, dat ze hem er niet op aanspraken. Bram is een geluksvogel want Pia plaatste werkelijk boules die eigenlijk nooit geplaatst worden. Niet normaal! Constantijns ogen vielen bij de laatste partij soms dicht en hij had er vrede mee dat hij snel in de kantine zat. Om de pijn te verzachten trakteerde Bram op een overheerlijke Affligem.
Dick was zo blij dat hij speciaal gevraagd had of hij eindelijk eens met Anneke mocht spelen omdat zij absoluut geen familie van Kees is. Natuurlijk had Ben eerst toestemming aan Hans gevraagd en toen hij groen licht kreeg was de opstelling snel gemaakt. Dick was nog een beetje vermoeid van afgelopen zondag. Hij had meegedaan aan een rally en de jeep waar hij mee reed was tot aan zijn enkels volgelopen met water en modder. Ieder kind weet dat je dat niet moet doen maar wijze raad aannemen, ho maar. Hij speelde werkelijk voor het eerst duidelijk op niveau. Anneke, die tactisch erg sterk speelde, wees hem precies waar ze de boules wilde hebben. Wat een duo. Ze hadden de winst van de avond in handen maar net als dat windje van Ben ontsnapte de zege op het allerlaatste moment.
Henny had een baardje laten staan en was voor veel spelers van Westlandia onherkenbaar. Breed lopend boezemt Henny toch ontzag in. Als hij dan ook nog nonchalant zijn ballenzak op de bank gooit, gaat er echt een siddering door de hal. Voeten in de cirkel en dan hoppa een magistrale hoge donnée. Gelukkig heeft Jos nog zijn eigen gebit, anders zou het van verbazing zo uit zijn mond vallen. Ademloos kijkt en luistert hij naar “ grootmeester” Henny hoe hij moet gooien. Wat een dynamiek die twee. Drie partijen in de pocket, goed gedaan mannen.
Piet en Hannie hadden ook vanavond geen chemie. Aan vechtlust ontbrak het bij beiden niet. Ze doen hun stinkende best( net als Ben) maar tot op heden nog weinig succes. Ooit gaat het gebeuren! Piet is vernoemd naar Pierre de Coubertin. De olympische gedachte ‘Participato est quam winning( meedoen is belangrijker dan winnen)’ hangt ook bij Piet boven zijn bed. En iedere avond kijkt hij met een glimlach naar die tekst en sluit tevreden zijn oogjes.
Nog een laatste woord over de verzorging: Het leek wel een bourgondische avond. Alle spelers werden rijkelijk voorzien van kaas en worst. Bedankt!
Op 11 maart spelen thuis tegen de BoulLier.
Wedstrijdresultaat
Enkele sfeerfoto’s
