Blije gezichten bij Westlandia 87
“Joepie ….de WCK-competitie is weer begonnen”, riep de coach om half 7 ‘s avonds. Twee uur later krabde hij zich achter zijn oren. Waar was het niveau van al zijn spelers gebleven? Gelukkig hebben we nog wat spelers op de reservebank zitten, want die mogen de boules zo snel mogelijk gaan drogen, oppoetsen en uit het vet halen. Deze keer had de coach bewust gekozen voor spelers die tijdens de lange moessonperiode in het voorjaar toch op de camping, aanleunwoning of bij het verzorgingstehuis hadden geoefend. Kees en ook Jos zeiden het toch echt, maar na de derde partij waren de neuzen net zolang als die van Pinokkio. Kees werd nog aangemoedigd door zijn vaste maat Dick die in zijn paasbeste overhemd kwam kijken. Kees was al in Sinterklaas stemming. Hij bakte er deze keer geen pepernoot van. Sta je voor met 11-0 en weet de tegenstander het toch om te buigen naar 13-11. Leny kwam de klap niet meer te boven. Janny miste de hele avond haar boules waar ze zo gehecht aan was. Bert was total loss van de caravan op de plaats duwen en had gekozen voor lichte boules. Ook hij wordt in december hulppiet. Hij kan beter volgend jaar meedoen met de sterkste man en dan scoren bij het onderdeel Caravan duwen. Jos wilde de zakdoek die Ben hem aanbood liever niet gebruiken omdat het vieze lapje op de avond al 4x gebruikt was. Constantijn en Piet wisten van Pia en Bram te winnen. Piet straalde van trots want hij had Bram toch wel een gevoelige tik uitgedeeld. Twee dagen achter elkaar van Bram en Pia winnen!! Chapeau. Sjaan mocht, net als Riet vorig jaar, niks zeggen tijdens iedere partij maar ook Geert kan zich beter aanmelden op De Spanje. Sjaan gooide bij de tweede partij haar bal wonderbaarlijk bij het butje en Geert kon het niet laten om toch te zeggen. “Wow mooie bal”. Hij vloog haar zelfs om de nek. Moet niet gekker worden. Hélène wilde het liefst na de derde partij naar huis want vandaag was er een nieuw bed bezorgd en Constantijn had al een heel schema gemaakt wat hij allemaal ging doen. Zelden iemand zo blij gezien toen hij naar huis mocht. Gelukkig geen waterbed want hij heeft nog geen zwemdiploma. Vooral de coach was erg gemotiveerd om weer te spelen. Het jaarlijkse familie uitje met de schoonfamilie had hij weer overleefd en hij kon niet wachten om de teamopstelling bekend te maken. Riet liep nog steeds met haar hoofd in de wolken door de gespeelde partijen op het Herftsttoernooi. Ook al waren de bolchrysanten van het herfsttoernooi een dag eerder prikprijzen, het waren toch prijzen. Gedreven als altijd plaatste ze weer wonderschone boules dichtbij het butje. En last but not least. de coach deed zijn oogjes om half 1 tevreden dicht en kon ondanks het verlies van het team terugkijken op een gezellige en sportieve avond.
Achter de bar stond deze keer Nelly en ze was dolgelukkig met het vernieuwde scherm waar ze met 1 vinger alles kon intikken. Bedankt!
Volgende keer spelen we op 21 oktober thuis tegen Verburch
Enkele sfeerfoto’s
