Maandag 6 mei speelde het team van Allez Tirer de allerlaatste competitiewedstrijd van dit seizoen. De temperatuur was goed, de tegenstanders leuk en gezellig en last but not least …het team van Allez Tirer had er zin in. Bert, Janny ,Riet en ook Ben hadden veel op de camping getraind en wilden graag laten zien wat ze allemaal geleerd hadden. Constantijn en Helene waren op de camping gebleven, niet omdat zij het niveau niet haalden, maar omdat Hélène haar verjaardag vierde. En dus daarom vanuit de Boulodrome ” Van harte gefeliciteerd”.
Janny speelde met Jos en ze waren in hun nopjes dat ze aan elkaar gekoppeld waren. Maar …behaalde resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst was vandaag het motto. De eerste twee partijen werden verloren en ze hadden er beiden de pé in. Gelukkig bracht baan 1 in de derde partij de ommekeer. Er lag zoveel grind dat de tegenstander er absoluut niet op kon spelen. Hoppa 13-0. Er verscheen zowaar een glimlach.
Een dag na bevrijdingsdag leek het of bijna alle spelers van AT nog niet bevrijd waren van alle angst om te verliezen of om gelijk te spelen. De eerste ronde werd er niet geconcentreerd gespeeld en stond er 4-2 voor Quintus op het scorebord. De coach had een nieuwe tactiek uitgestippeld. Steeds op andere banen spelen; dat zorgt ervoor dat de tegenstander niet kan blijven rollen, dacht hij. Geert was helemaal niet onder de indruk van deze ingreep en vroeg zich af of Ben niet beter begrafenisondernemer had kunnen zijn ipv leraar. Toen Riet vertelde dat poppenkastspeler beter bij hem paste, kreeg ze veel spelers aan het lachen.
Geert speelde ook deze keer met Riet en de eerste partij liep voor geen meter. Riet had van tevoren twee Valdispert geslikt en was duidelijk ontspannen. Ze hield bewust haar mond om Geert te pleasen. Wat twee tabletjes al niet kunnen doen. Bij de tweede en derde ronde, toen de tabletten eindelijk begonnen te werken en Riet ging schieten, ging het een stuk beter.
Kees was een beetje stilletjes. Hij miste Dick, die ergens in Spanje op dit moment onder een palmboom een tweedrank drinkt. Het kan ook zijn dat hij de hele tijd aan zijn bloemkolen dacht, die hij waarschijnlijk deze week gaat oogsten en……opeten. Gelukkig dat Hans in de vorm van zijn leven verkeerde. Drie partijen werden in winst omgezet. Hans staat niet voor niets eerste bij de donderdag competitie.
Leny kwam als laatste om kwart over 7 als een echte diva aanlopen en moest eerst een kop thee drinken alvorens ze de hal betrad. De vorige keer was de chemie met Bert uitstekend en ze had er het volste vertrouwen in dat het deze keer ook zou lukken. Ze had voor deze avond haar speciale parfum op gedaan. Iedereen maakte haar complimenten behalve Kees die totaal niets rook. Tja, die zit te veel met z’n neus in de bloemkool. Zo soepel als het de vorige keer ging, zo stroef liep het nu. Na 1 wijntje kwam de ommekeer en was de chemie weer terug. Goed gespeeld.
Piet bleef ook vandaag lachen. Wat een mentaliteit. Altijd vrolijk en nooit chagrijnig. Hannie moedigde Piet steeds aan. “Kom op je kan het.” En warempel, Piet overtrof zichzelf. (Achteraf bekende hij, dat hij heel graag van Hannie hoort….” je kan het”) Toen er gevraagd werd: ” Heb je ook carreaus geschoten?”, trok hij bescheiden zijn schouders op en vroeg:” Wat zijn dat ?” Hij wist het wel, maar sprak van “blijvers”. Hannie plaatste deze keer en aan alles was te merken dat ze het beiden naar de zin hadden. Twee gewonnen partijen en trots als pauwen zaten ze na afloop te genieten van een drankjes.
Sjaan en Ben wonnen drie partijen en Sjaan plaatste de eerste en de tweede partij hemelse boules. Ongelooflijk wat een precisie. Loep en loepzuiver tot op de mm nauwkeurig. De derde partij verliep een stuk lastiger maar op het allerlaatste moment werd een behoorlijke achterstand toch nog omgezet in winst. Ben wilde met de lage wagen of als er ijs had gelegen met de arrenslee een ererondje maken maar gelukkig hield Sjaan hem met twee benen op de grond.
Achter de bar stonden deze keer Nel en Nelly. Wat een super team. Nelly had haar lippen gestift en menig man viel bijna in katzwijm. Nelly was heel ondeugend deze avond. Ze maakte dubbelzinnige opmerkingen. Toen Nelly aan Ben vroeg of het team van de NPC met z’n “eigen speelde “, keek Nel erg bedenkelijk bij die uitspraak en Ben wist niet hoe snel hij naar de hal moest lopen. Precies om 00.00 uur werd het ” lang zal ze leven ” ingezet voor Nelly en luidkeels gezongen. Ze trad uitbundig haar nieuwe levensjaar tegemoet.
Nel en Nelly bedankt voor de lange dienst.
De stand.
Enkele sfeerfoto’s
